over rosa willemijn vlogman
Er gebeurt iets onzegbaars op het moment dat ik een bos in stap, ik voel me diep verbonden met de grond rondom Arnhem, diep verbonden met de bomen, ik voel hun magische verbinding met elkaar onder mijn voeten stromen. Ik haal mijn hart op aan de koraalzwam, zadelzwam, berkendoder, porseleinzwam en de heerlijk lillende heksenboter en de boomklevers, de boomkruipers, de spreeuwen in hun dans en de gladde majestueuze koppen van de aalscholvers (dikke aanrader: de vogeldagboeken van Adri de Groot). Het bos: te worden vastgehouden in de grote gezamenlijke hand van de bomen – niets veiliger dan dat.
Film heeft een groot deel van mijn makerschap gevormd en ik ben dankbaar voor alle films die ik (waarschijnlijk veel te vroeg) heb gezien (de dvd-hoesjes halfslachtig verstopt achterin het gele dressoir). Hun beelden vormden een basis voor wat ik later wilde maken: de afdruk van de mooie ronde billen in het brooddeeg in het legendarische La Grande Bouffe; de kleuren, diep diep diep rood en fluorescerend turquoise in het prachtige The Cook, The Thief, His Wife and Her Lover; de man die krimpt en een reusachtige vagina binnenwandelt in Hable con ella; de cryptische doolhoven in Blue Velvet en Mulholland Drive, hoe een vrouw in het openbaar haar slipje uittrekt voor haar geliefde in Lucía y el sexo; het orgel dat een vrouw naar een orgasme speelt en in brand vliegt in Barbarella.
Barbarella (1968)
Seksualiteit is altijd een belangrijke drijfkracht geweest voor wat ik wilde onderzoeken, ervaren én maken. Het fascineert me oneindig op hoeveel lagen opwinding en aantrekkingskracht bestaan en hoe die lagen elkaar beïnvloeden. Ik ben er diep van overtuigd dat onze seksualiteit onze werkelijke levenskracht is, en wanneer het leven niet stroomt, seksualiteit niet stroomt, en andersom. Ik geloof dat ons seksuele leven een afspiegeling is van de thema’s waar we in het dagelijks leven tegenaan lopen – ons lichaamsbewustzijn, onze plek in de wereld, bestaande psychologische dynamieken, ons vermogen tot vertrouwen in en overgave aan iets dat groter is dan wij – en weet dat de bewustwording daarvan cruciaal is voor een fijne seksualiteitsbeleving.
Seksualiteit zat altijd al als kiem in mijn werk en is de afgelopen vier jaar mijn focus geworden. Ik raak er niet op uitgekeken, ik leer elke dag iets nieuws over deze primaire kracht. In 2016 studeerde ik af aan Creative Writing, ArtEZ, met een scriptie waarin ik onderzoek deed naar de verbeelding van immorele seksualiteit in literatuur. Daardoor kwam in contact met het werk van Georges Bataille en Gabrielle Wittkop, die beide vormend zijn geweest voor hoe ik over seksualiteit ben gaan denken en schrijven. In hun werk ligt seks en geweld zo dicht op elkaar, waardoor mij opeens duidelijk werd dat erotiek veel meer is dan wat er tussen twee of meer mensen gebeurt: het is een veld waar je in en uit kan stappen, een kracht waar je door bezeten kan worden, iets wat ook bestaat zonder dat het handelingen krijgt, een staat van zijn.
Ik heb een grote voorliefde voor het onderzoeken van de zelf, de lijnen die me, in steeds herhalende patronen, met anderen verbinden; en het loskomen daarvan. Het is een vaag gebied: als schrijver kun je je gemakkelijk verliezen in je eigen Verhaal en vergeten dat de wereld groter is dan wat jij erin ziet. Ik heb mezelf daar regelmatig in verloren. De oplossing: mezelf steeds dwingender ín het leven plaatsen en daar een plek innemen, in plaats van alles vanaf de zijlijn te bezien en te becommentariëren. Ik houd van alleen-zijn, mediteren, diepte-psychologie en de transcendente processen die starten als je het schrijven als een instrument tot zelfinzicht gebruikt. Maar ik voed ook mijn andere liefdes: lesgeven, het coachen van andere schrijvers, groepsgesprekken leiden en het regisseren van acteurs in onze studio bij Rouze.
De combinatie van die twee kanten in mezelf vind ik terug in de tarot. Het mystieke, gelaagde karakter van de kaarten die zoveel Verhalen vasthouden als ik erin kan herkennen en daartegenover het diepe contact dat ik met de ander moet maken als ik een legging voor ze doe. Ik volgde de driejarige Tarot Master bij de Academie voor Tarot (toen nog geleid door de onnavolgbare Elisabeth, die elk pijnpunt liefdevol en genadeloos weet aan te wijzen én te verzachten) en ben daar geschoold in de rijke symboliek van het Rider Waite Smith-deck en het Thoth-deck en gespreksvaardigheden.
De makers die ik het meest bewonder doen precies wat ik hiervoor beschreef: het Verhaal met de Wereld verbinden, het Geheel via het Individu laten ervaren en het mysterieuze Onzegbare een taal geven. Makers en werken die ik diep bewonder en waar ik steeds naar terug keer, zijn: Brit Marling, Euforie van Lily King, Het genootschap van onvrijwillige dromers van José Eduardo Agualusa, Toko-Pa Turner, Ariella Daly, Manon Uphoff, Connie Palmen, Marijke Schermer, Herman Pieter de Boer, Daniil Charms, Ari Aster, The Lighthouse van Robert Eggers, Lars von Trier, Alex Garland en Land des Schweigens und der Dunkelheit van Werner Herzog.